آموزش اینستاگرام

مردم هنوز بر این باورند که دکتر ولادیمیر دمیخوف در جستجوهای متعدد خود برای ایجاد سگ دوسر نقش خدا را بازی کرد. اما او کمک بزرگی به علم پزشکی و آزمایش پیوند اعضا کرد. همه اینها در حالی اتفاق افتاد که جنگ سرد به‌تازگی آغاز شد. بنابراین، جهان غرب این خبر علمی را که به زبان روسی نوشته بود، به هر نحوی که می خواست، تغییر داد.

دکتر ولادیمیر دمیخوف جراح پیشگامی سعی کرد راه‌های بهتری را برای کاهش میزان مرگ و میر در جراحی‌های رایج پیدا کند. وی همچنین به دنیا ثابت کرد که می‌توان خارجی را به دیگری پیوند زد. بسیاری از جراحان از دمیخوف به‌عنوان «پدر جراحی‌های پیوند» یاد می‌کنند.

منبع

دمیخوف حتی پیش از ساخت سگ دوسر خود، درزمینه پیوند پیش‌گام بود. او پس از پیوند از اعضای حیاتی بین سگ‌ها که آزمودنی‌های دلخواه بودند، می‌خواست ببیند که آیا می‌توان قدمی فراتر برود و سر یک سگ را به بدن سگ سالم دیگر پیوند بزند.

دکتر ولادیمیر دمیخوف با سگ دوسرش

در سال 1948، دمیخوف در تلاش بود تا ثابت کند که سیستم گردش خون یک ارگانیسم به اندازه کافی قوی است که از ارگانیسم خارجی پشتیبانی کند. در این نمونه ارگانیسم خارجی یک سر دیگر بود. زیرا عملکرد مغز به مقدار زیادی خون و نیاز صحیح دارد. در همان سال، او مقالات نظری درباره «ترکیب دو حیوان با ایجاد گردش خون واحد با استفاده از عمل جراحی» نوشت

دمیخوف هرگز این موضوع را مدنظر قرار نداده است که مردم درباره آزمایش چه فکر می‌کنند یا چه می‌گویند. زیرا تمام این کارها را به نام علم انجام می‌داد و این هدف را دنبال می‌کردند که جایگزین‌های بهتری برای پیدا کردن اعضای بدنشان مشکل دارند. این رویه الهام‌بخش اولین پیوند موفقیت‌آمیز قلب انسان به انسان بود که در سال 1967 انجام شد.

کار غیرممکن

در آن زمان همان طور که می‌توان کرد، به‌دلیل پیشرفت‌های فنی درزمینه علم پزشکی چنین رویه‌ای برای بیشتر مردم غیرممکن به نظر می‌رسید و حتی جراحان مشهور فکر می‌کردند دمیخوف دیوانه است که چنین می‌کند رویه‌ای امکان پذیر است.

از سال 1954، دمیخوف و همکارانش 23 بار این جراحی را با موفقیت های مختلف انجام دادند. جراحی بیست‌وچهارم موفق‌ترین تلاش آن‌ها نبود؛ اما با تبلیغات بسیار زیاد و مقاله و تصاویر آن در مجله LIFE Magazine منتشر شد. بنابراین، این سگ دوسر همان سگی است که بیشتر از همه در تاریخ مانده است.

دمیخوف برای بیست وچهارمین جستجوی خود دو آزمودنی مختلف را انتخاب کرد: یک سگ نژاد ژرمن شپرد که دمیخوف آن را برودیاگا (به‌معنای ولگرد در زبان روسی) نامید و سگ کوچک‌تری که آن را شاوکا نامید کرد. در این عمل، برودیاگا به‌عنوان میزبان و شاوکا به‌عنوان سگ‌ساز سر و عمل می‌کند که به نگهدارنده متصل می‌شود.

ایده این بود که قسمت پایین بدن شاوکا جدا و قلب و ریه‌های شاوکا شود تا آخرین دقیقه قبل از انجام عمل به بدن او مرتبط باشد. سپس، برشی روی گردن برودیاگا ایجاد می‌شود تا بخش فوقانی بدن شاوکا به آن متصل شود که شامل سر، گردن، و اندام‌های فوقانی بود. بقیه انجام شد.

دستیار آزمایشگاه، ماریا ترخوا، به دکتر ولادیمیر دمیخوف، جراح سرشناس روسی، کمک می‌کند تا به سگ دو سر غذا بدهد.

آزمایشگاه دستیاران ولادیمیر دمیخوف پس از جراحی به سگ دوسر ساخته شده از برودیاگا و شاوکا غذا میدهند.

پس از یک روز بهبودی، هر دو سگ یا بهتر بگویم سگ دوسر در وضعیت خوبی قرار داشت. این عمل تنها 3/5 ساعت طول کشید و پس از بهبودی یک‌روزه، سگ دوسر یا به عبارت دقیق‌تر هر دو سر حواس خود (شنوی، بویایی، احساس و چشایی) را باز کردند. به معده برودیاگا متصل نبود. هر چیزی که او می‌نوشید، وارد لوله‌های خارجی و روی زمین جاری می‌شود.

سرنوشت غم‌انگیز سگ دوسر دمیخوف

متأسفانه سگ دوسر دمیخوف به‌علت ضربه تصادفی رگ گردن، تنها چهار روز زنده ماند. به‌گفته دمیخوف، اگر این اتفاق نمی‌افتد، این سگ می‌توانست تا 40 روز زنده بماند. یکی از سگهای دو سر دمیخوف 29 روز زنده مانده بود.

پیامدهای آزمایش دمیخوف

جدا از مرگ سگهای آزمایش شده، پیامدهای اخلاقی آزمایش دمیخوف پیچیده است. این پیوندها شامل برخی از پیشرفت‌های دیگر او درزمینه پیوندهای کاربردی واقعی نیست. بااین‌حال، پیام‌های شدیدی برای سگ‌ها داشت. چنین آزمایش‌هایی باعث شد چشم‌ها رو به امکانات حوزه پزشکی باز شود و این تفکر ایجاد شود که غیرممکن فقط مرزی است که جامعه می‌کند.

بااین‌حال، هر‌چقدر هم این کارها ظالمانه به‌نظر برسد، پیوند سر حتی در دهه 1950 آن‌قدرها بنیادشکن نبود. در سال 1908، جراحی به نام دکتر الکسیس کارل و همکارش، چارلز گاتری، عمل مشابهی انجام داده بودند. دوسر آن‌ها نتایج امیدوارکننده‌های نشان داد؛ با چند ساعت پس از عمل مُرد.

ماه، سرجیو کاناورو، جراح مغز و اعصاب ایتالیایی، معتقد است که پیوند سر در آینده نزدیک پیدا خواهد کرد. او در اولین تلاش انسانی که قرار است در چین انجام شود، نقش دارد. بااین‌حال، بیشتر اعضای جامعه پزشکی بر این باورند که چنین پیوندی هنوز درحد داستان‌های علمی‌تخیلی است؛ اما در آینده‌ای چندان دور نوعی عمل جراحی ممکن است به این امر تبدیل شود.